غزل ( عمریست پابه پای غمت من دویده ام):
عمریست پابه پای غمت من دویده ام
دردی به نام دل به درون آفریده ام
بسپرده ام جوانی خود را به دست غم
باغم کسی به اسم جوانی خریده ام
گاهی ز درد خسته وگاهی ز غم خراب
شب را به صبح پای دو تن آرمیده ام
دامن بریده ام ز همه دلبران شهر
تا گوهری شبیه تو بر خود گزیده ام
دامن بکش ز ناز مرا تاب ناز نیست
از درد وغم به حد کفایت کشیده ام
نظرات شما عزیزان:
برچسب‌ها: غزلیات
[ سه شنبه 25 آذر 1399 ] [ 14:17 ] [ وجیه الله شیخی ]
[
آمار
وب سایت:
تبادل لینک هوشمند